لوله گاز
لوله گاز، لوله ای است که جریان گاز شهری را از خود عبور می دهد. لوله گاز را از جنبه های متفاوتی دسته بندی می کنند. از حیث جنس، نوع استانداری که بر اساس آن ساخته شده است یا روش تولید، با هم متفاوت هستند. جنسی که برای لوله کشی گاز استفاده می شود به صورت معمول از جنس فولاد سیاه است. قطری که برای لوله گاز ساختمان استفاده می گردد به صورت معمول به قطر 1 اینچ یا کمتر می باشد. لوله فولاد سیاه شبیه لوله آهن گالوانیزه است، با این تفاوت که تیره تر است و به طور ویژه برای لوله کشی گاز طراحی شده است.
لوله های گازی که در پروژه ها و تأسیسات ساختمانی استفاده می شوند، لوله های توکار می باشند. این لوله ها برای استفاده در متراژهای طولانی باید مقاومت کششی بالایی داشته باشند و در مقابل ترک خوردن تجهیز و تقویت شده باشند. همین طور به دلایل پیش بینی نشده در شرایط محیطی بهتر است از جنسی در لوله گازی ساختمان استفاده گردد که بالاترین مقاومت را در برابر خوردگی و مواد شیمیایی داشته باشد.
نکته ای که در پیاده سازی لوله کشی گاز شهری باید به آن دقت شود، این است که لوله های گاز توکار را با فاصله 10 سانتی متری از لوله های دیگر و کابل های برقی قرار داد. دیگر آن که لوله های پیچ خورده باید با نوار مخصوص اتصالات گاز و سرجوش ها نوارپیچی و عایق بندی شوند. لوله گازی که در ساختمان سازی استفاده می گردد اهمیت بسیاری دارد.
زیرا برای تأمین انرژی گرمایی ساختمان و استفاده در جهت پخت و پز که از حیاتی ترین امور یک ساختمان می باشد، استفاده می گردد و هم با جان و مال افراد ارتباط دارد. کوچکترین اشکال در روند گازکشی ساختمانی و تجهیزات لوله گاز می تواند خسارت های غیر قابل جبران به اشخاص بزند. برای بالا بردن کل پروژه باید از مرغوب ترین و بهترین انواع لوله گاز استفاده کرد.
در انواع فلزی لوله گاز، به دو نوع آهنی و غیر آهنی تقسیم می شود و لوله های آهنی گاز به دو نوع لوله های فولادی و لوله های استیل تقسیم بندی می شوند. لوله های فولادی استحکام بالایی دارند، سختی و مقاومتشان نیز در برخورد با ماده چالش برانگیز و پر خطری مانند گاز، در مقایسه با دیگر انواع فلزات و پلیمرها بسیار مطلوب است. لوله های فولادی به جز انتقال گاز، در لوله کشی های ساختمانی و انتقال آب و فاضلاب نیز استفاده می شوند. لوله های گاز را از لحاظ روش تولید نیز دسته بندی می کنند.
لوله های فولادی به دو روش درز دار یا درز جوش (Welded) و بدون درز (Seamless) ساخته می شوند. مواد اولیه لوله های درزدار ورق های فولادی یا تسمه های فولادی می باشند که با جوش دادن دو سمت آزاد به یکدیگر تبدیل به لوله می شوند. روش جوش دادن این دو سر نیز به سه صورت زیرپودری، مقاومتی و القایی می باشد. شکل جوش دادن لوله های درز دار نیز خود به دو نوع مستقیم (خطی) یا اسپیرال (مارپیچی یا حلزونی) صورت می گیرد. تولید لوله های درزدار با درز مستقیم نسبت به نوع اسپیرال هزینه بیشتری می برد و فرایند پیچیده تر و دستگاه های پیشرفته تری نیاز دارد.
نوع دوم لوله های فولادی، لوله های مانیسمان یا بدون درز می باشد که از استحکام بسیار بالایی برخوردار است. در این لوله های هیچ خط جوشی وجود ندارد و مواد اولیه آن شمش های فولاد با سطح مقطع دایره ای می باشد. لوله های مانیسمان اصل را می توان با انجام تست هایی از نوع درزدار تشخیص داد. هزینه تولید لوله های مانیسمان با توجه به تکنولوژی مورد استفاده و ایمنی بالایی که دارند، از لوله های درزدار بیشتر است.
استانداردهای تولید لوله های گاز نیز انواع گوناگونی دارند. این استانداردها بر اساس ابعاد و ضخامت و یا وزن لوله ها، موارد و مکان های مورد استفاده و جنس آن متفاوت هستند. استانداردهای تولید لوله های فولادی که در ایران استفاده می شود، IGS (استاندارد گاز ایران)، ISIRI، IPS می باشد. این استاندارد در کشورهای دیگر مثل آمریکا، ژاپن، هند و آلمان یا دیگر کشورها متفاوت هستند.
در زمان خرید لوله های گاز باید به نکات بسیاری مانند برند تولید کننده آن، مکان و شرایطی که در آن نصب می شود، استانداردی که بر اساس آن ساخته شده، تست هایی که بر روی آن انجام شده است و موارد زیاد دیگری دقت کرد. اتصالات مورد استفاده در تجهیزات گازی ساختمان نیز اهمیت زیادی داشته و بر ایمنی نهایی پروژه تأثیر گذار هستند. از آن جایی که قیمت مواد اولیه در ایران روند بسیار متغیری دارند، بهتر است این مورد را در آغاز پروژه در نظر گرفته و پیش از خرید قیمت ها را به روز جویا شد. برای خرید و مشاوره کارشناسی جهت انتخاب مناسب محصول خود با همکاران ما در بخش فروش تماس حاصل بفرمایید.